«Ο στόχος της Δύσης είναι να αποδυναμώσει, να διχάσει και τελικά να καταστρέψει το έθνος μας. Δηλώνουν ανοιχτά ότι από τότε που κατάφεραν να διαλύσουν τη Σοβιετική Ένωση το 1991, τώρα είναι η ώρα να χωριστεί η Ρωσία σε πολλές ξεχωριστές περιοχές που θα πολεμήσουν η μια για την άλλη. " (Βλαντιμίρ Πουτίν)
«Ο Τσένι «ήθελε να δει τη διάλυση όχι μόνο της Σοβιετικής Ένωσης και της ρωσικής αυτοκρατορίας, αλλά και της ίδιας της Ρωσίας, ώστε να μην αποτελέσει ποτέ ξανά απειλή για τον υπόλοιπο κόσμο»... Η Δύση πρέπει να ολοκληρώσει το έργο που ξεκίνησε το 1991 (…) Αλλά μέχρι να ανατραπεί η αυτοκρατορία της Μόσχας, η περιοχή – και ο κόσμος – δεν θα είναι ασφαλείς…”1
Η εχθρότητα της Ουάσιγκτον προς τη Ρωσία έχει μακρά ιστορία που χρονολογείται από το 1918, όταν ο Γούντροου Γουίλσον ανέπτυξε περισσότερους από 7.000 στρατιώτες στη Σιβηρία ως μέρος μιας συμμαχικής προσπάθειας να αναστρέψουν τα κέρδη της Μπολσεβίκικης Επανάστασης. Οι δραστηριότητες του Αμερικανικού Εκστρατευτικού Σώματος, που παρέμεινε στη χώρα για 18 μήνες, έχουν εξαφανιστεί εδώ και καιρό από τα βιβλία της ιστορίας στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά οι Ρώσοι εξακολουθούν να θεωρούν αυτό το περιστατικό ως ένα άλλο παράδειγμα της ανελέητης επέμβασης των Ηνωμένων Πολιτειών. τις υποθέσεις των γειτόνων τους. Γεγονός είναι ότι οι ελίτ στην Ουάσιγκτον ανέκαθεν ανακατεύονταν στις ρωσικές υποθέσεις παρά τις έντονες αντιρρήσεις της Μόσχας. Στην πραγματικότητα, πολλές δυτικές ελίτ όχι μόνο πιστεύουν ότι η Ρωσία πρέπει να χωριστεί σε μικρότερες γεωγραφικές ενότητες, αλλά και ότι ο ρωσικός λαός θα πρέπει να χαρεί για μια τέτοια έκβαση. Οι δυτικοί ηγέτες στην Αγγλόσφαιρα καταναλώνονται τόσο πολύ από την ύβρις και την τυφλή αίσθηση αυτοπεποίθησής τους που πιστεύουν ειλικρινά ότι οι απλοί Ρώσοι θα ήθελαν να δουν τη χώρα τους χωρισμένη σε μικρά κράτη που θα παρέμεναν ανοιχτά στην αδηφάγα εκμετάλλευση. Δυτικοί πετρελαϊκοί γίγαντες, εταιρείες εξόρυξης και φυσικά το Πεντάγωνο. Δείτε πώς ο γεωπολιτικός εγκέφαλος της Ουάσιγκτον, Zbigniew Brzezinski, συνοψίζει την κατάσταση σε ένα άρθρο στο Foreign Affairs: Οι δυτικοί ηγέτες στην Αγγλόσφαιρα καταναλώνονται τόσο πολύ από την ύβρις και την τυφλή αίσθηση αυτοπεποίθησής τους που πιστεύουν ειλικρινά ότι οι απλοί Ρώσοι θα ήθελαν να δουν τη χώρα τους χωρισμένη σε μικρά κράτη που θα παρέμεναν ανοιχτά στην αδηφάγα εκμετάλλευση. Δυτικοί πετρελαϊκοί γίγαντες, εταιρείες εξόρυξης και φυσικά το Πεντάγωνο. Δείτε πώς ο γεωπολιτικός εγκέφαλος της Ουάσιγκτον, Zbigniew Brzezinski, συνοψίζει την κατάσταση σε ένα άρθρο στο Foreign Affairs: Οι δυτικοί ηγέτες στην Αγγλόσφαιρα καταναλώνονται τόσο πολύ από την ύβρις και την τυφλή αίσθηση αυτοπεποίθησής τους που πιστεύουν ειλικρινά ότι οι απλοί Ρώσοι θα ήθελαν να δουν τη χώρα τους χωρισμένη σε μικρά κράτη που θα παρέμεναν ανοιχτά στην αδηφάγα εκμετάλλευση. Δυτικοί πετρελαϊκοί γίγαντες, εταιρείες εξόρυξης και φυσικά το Πεντάγωνο. Δείτε πώς ο γεωπολιτικός εγκέφαλος της Ουάσιγκτον, Zbigniew Brzezinski, συνοψίζει την κατάσταση σε ένα άρθρο στο Foreign Affairs:
«Δεδομένου του μεγέθους και της ποικιλομορφίας (της Ρωσίας), ένα αποκεντρωμένο πολιτικό σύστημα και μια οικονομία ελεύθερης αγοράς θα απελευθερώσει καλύτερα το δημιουργικό δυναμικό του ρωσικού λαού και τους τεράστιους φυσικούς πόρους της Ρωσίας. Μια χαλαρά συνομοσπονδιακή Ρωσία – που αποτελείται από μια Ευρωπαϊκή Ρωσία, μια Δημοκρατία της Σιβηρίας και μια Δημοκρατία της Άπω Ανατολής – θα είχε επίσης ευκολότερο χρόνο να διατηρήσει στενότερες οικονομικές σχέσεις με τους γείτονές της. Κάθε μια από τις συνομοσπονδιακές οντότητες θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί το τοπικό δημιουργικό της δυναμικό, καταπνιγμένο για αιώνες από το βαρύ γραφειοκρατικό χέρι της Μόσχας. Σε αντάλλαγμα, μια αποκεντρωμένη Ρωσία θα ήταν λιγότερο επιρρεπής στην αυτοκρατορική κινητοποίηση.2 .
Η «χαλαρά Συνομοσπονδιακή Ρωσία» που φαντάζεται ο Μπρεζίνσκι θα ήταν ένα έθνος χωρίς δόντια, εξαρτημένο, ανίκανο να υπερασπιστεί τα σύνορά του ή την κυριαρχία του. Δεν θα μπορούσε να εμποδίσει ισχυρότερες χώρες να εισβάλουν, να καταλάβουν και να δημιουργήσουν στρατιωτικές βάσεις στο έδαφός της. Ούτε θα μπορούσε να ενώσει τους ανόμοιους ανθρώπους της κάτω από ένα ενιαίο έμβλημα ή να επιδιώξει ένα «ενιαίο» θετικό όραμα για το μέλλον της χώρας. Μια συνομοσπονδιακή Ρωσία – κατακερματισμένη σε μυριάδες μικρότερα τμήματα – θα επέτρεπε στις Ηνωμένες Πολιτείες να διατηρήσουν τον κυρίαρχο ρόλο τους στην περιοχή χωρίς την απειλή πρόκλησης ή αναστάτωσης. Και αυτός φαίνεται να είναι ο πραγματικός στόχος του Μπρεζίνσκι, όπως επισημαίνει σε αυτό το απόσπασμα από το magnum έργο του «Η Μεγάλη Σκακιέρα». Να τι λέει:
«Για την Αμερική, το κύριο γεωπολιτικό έπαθλο είναι η Ευρασία...και η παγκόσμια πρωτοκαθεδρία της Αμερικής εξαρτάται άμεσα από τη διάρκεια και την αποτελεσματικότητα της υπεροχής της στην ευρασιατική ήπειρο»3 .
Ο Brzezinski συνοψίζει συνοπτικά τις αμερικανικές αυτοκρατορικές φιλοδοξίες. Η Ουάσιγκτον σχεδιάζει να εδραιώσει την πρωτοκαθεδρία της στην πιο ευημερούσα και πολυπληθέστερη περιοχή του κόσμου, την Ευρασία. Και για να γίνει αυτό, η Ρωσία πρέπει να αποδεκατιστεί και να διαιρεθεί, οι ηγέτες της πρέπει να ανατραπούν και να αντικατασταθούν και οι τεράστιοι πόροι της πρέπει να μεταφερθούν στη σιδερένια γροθιά των παγκόσμιων υπερεθνικών που θα τους χρησιμοποιήσουν για να διαιωνίσουν τη ροή του πλούτου από την Ανατολή στη Δύση. Με άλλα λόγια, η Μόσχα πρέπει να αποδεχθεί τον ταπεινό της ρόλο στη νέα τάξη πραγμάτων ως η de facto εταιρεία αερίου και εξόρυξης της Αμερικής.
Η Ουάσιγκτον δεν παρέκκλινε ποτέ πραγματικά από τον στόχο της να εξαλείψει το ρωσικό κράτος, στην πραγματικότητα, η Στρατηγική Εθνικής Ασφάλειας (NSS) που κυκλοφόρησε πρόσφατα καθώς και μια έκθεση του Κογκρέσου με τίτλο "Ανανεωμένος ανταγωνισμός μεγάλης δύναμης: Επιπτώσεις για την άμυνα-Ζητήματα για το Κογκρέσο" (Renewed Great Power Competition: Implications for Defense – Questions for Congress), επιβεβαιώνουν πολλά από αυτά που είπαμε εδώ, ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες σχεδιάζουν να συντρίψουν κάθε αναδυόμενη αντίθεση στην επέκτασή τους στην Κεντρική Ασία προκειμένου να γίνουν ο κυρίαρχος παίκτης σε αυτήν την περιοχή. Ακολουθεί ένα απόσπασμα από την έκθεση του Κογκρέσου:
«Ο στόχος των Ηνωμένων Πολιτειών να αποτρέψουν την εμφάνιση περιφερειακών ηγεμονιών στην Ευρασία, αν και είναι μακροχρόνιος, δεν έχει τεθεί σε πέτρα - είναι μια πολιτική επιλογή που αντανακλά δύο κρίσεις: 1) δεδομένου του αριθμού των ανθρώπων, των πόρων και της οικονομικής δραστηριότητας στην Ευρασία , μια περιφερειακή ηγεμονία στην Ευρασία θα αντιπροσώπευε μια συγκέντρωση δύναμης αρκετά μεγάλη ώστε να απειλήσει ζωτικά συμφέροντα των ΗΠΑ. και 2) Η Ευρασία δεν αυτορυθμίζεται αξιόπιστα όσον αφορά την αποτροπή της εμφάνισης περιφερειακών ηγεμονιών, πράγμα που σημαίνει ότι οι ευρασιατικές χώρες δεν μπορούν να βασιστούν ότι μπορούν να αποτρέψουν, με τις δικές τους ενέργειες, την εμφάνιση περιφερειακών ηγεμονών,4 .
Πόσο διαφορετική είναι αυτή η νέα επανάληψη της επίσημης εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ από το Δόγμα Wolfowitz που παρουσιάστηκε πριν από τον πόλεμο στο Ιράκ; Εκεί είναι :
«Ο πρώτος μας στόχος είναι να αποτρέψουμε την επανεμφάνιση ενός νέου αντιπάλου, είτε στην επικράτεια της πρώην Σοβιετικής Ένωσης είτε αλλού, ο οποίος αποτελεί απειλή σε σχέση με αυτήν που αποτελούσε κάποτε η Σοβιετική Ένωση. Αυτή είναι μια πρωταρχική σκέψη που στηρίζει τη νέα περιφερειακή αμυντική στρατηγική και απαιτεί να προσπαθήσουμε να αποτρέψουμε οποιαδήποτε εχθρική δύναμη να κυριαρχήσει σε μια περιοχή της οποίας οι πόροι, υπό ενοποιημένο έλεγχο, θα επαρκούσαν για τη δημιουργία παγκόσμιας ισχύος. »
Όπως μπορείτε να δείτε, δεν υπήρξε καμία σημαντική αλλαγή στην πολιτική από τότε που ο Wolfowitz διατύπωσε το δόγμα του πριν από σχεδόν δύο δεκαετίες. Το κατεστημένο της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ εξακολουθεί να διεκδικεί σταθερά το δικαίωμα της Ουάσιγκτον να κυριαρχεί στην Κεντρική Ασία και να βλέπει οποιονδήποτε ανταγωνιστή στην περιοχή ως απειλή για την εθνική ασφάλεια. Αυτό το σημείο υπογραμμίζεται περαιτέρω από το γεγονός ότι η Ρωσία και η Κίνα προσδιορίστηκαν στην τελευταία Στρατηγική Εθνικής Ασφάλειας ως «στρατηγικοί ανταγωνιστές», ένας ευφημισμός του Deep State για τους θανάσιμους εχθρούς. Δείτε αυτό το απόσπασμα από ένα άρθρο με τίτλο «Διαίρεση της Ρωσίας μετά τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο»:
«Ο τελικός στόχος των Ηνωμένων Πολιτειών και του ΝΑΤΟ είναι να διαιρέσουν και να ειρηνεύσουν τη μεγαλύτερη χώρα στον κόσμο, τη Ρωσική Ομοσπονδία, ακόμη και να δημιουργήσουν μια κουβέρτα διαρκούς αταξίας (σομαικοποίησης) στην τεράστια επικράτειά της ή, τουλάχιστον, σε μέρος της Ρωσία και μετασοβιετικός χώρος. …
Ο απώτερος στόχος των Ηνωμένων Πολιτειών είναι να αποτρέψουν την εμφάνιση στην Ευρώπη και την Ευρασία οποιασδήποτε εναλλακτικής στην ευρωατλαντική ολοκλήρωση. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η καταστροφή της Ρωσίας είναι ένας από τους στρατηγικούς τους στόχους. …
Επανασχεδιάζοντας την Ευρασία: Οι χάρτες της Ουάσιγκτον για μια διχασμένη Ρωσία
Με τη διαίρεση της Ρωσικής Ομοσπονδίας, το άρθρο υποστηρίζει ότι κάθε διπολικός ανταγωνισμός μεταξύ Μόσχας και Ουάσιγκτον θα τελειώσει μετά τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Σε πλήρη αντίφαση, υποστηρίζει ότι μόνο όταν καταστραφεί η Ρωσία θα υπάρξει ένας αληθινός πολυπολικός κόσμος, αλλά υπονοεί επίσης ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα είναι η πιο κυρίαρχη παγκόσμια δύναμη, ακόμα κι αν η Ουάσιγκτον και η Ευρωπαϊκή Ένωση αποδυναμωθούν από τον μεγάλο πόλεμο. σχεδιάστηκε εναντίον των Ρώσων»5 .
Η σχέση της Ουάσιγκτον με τη Ρωσία ήταν πάντα αντίπαλη, αλλά αυτό έχει να κάνει περισσότερο με τις γεωστρατηγικές φιλοδοξίες της Ουάσιγκτον παρά με οποιαδήποτε ανατρεπτική συμπεριφορά εκ μέρους της Μόσχας. Το μόνο έγκλημα της Ρωσίας είναι η κατάληψη ακινήτων σε ένα μέρος του κόσμου που οι Ηνωμένες Πολιτείες θέλουν να ελέγξουν με κάθε μέσο. Όταν η Χίλαρι Κλίντον ανακοίνωσε για πρώτη φορά τα σχέδια της Αμερικής για «στροφή στην Ασία», οι περισσότεροι θεώρησαν ότι ήταν ένα λογικό σχέδιο να μεταφερθούν πόροι από τη Μέση Ανατολή στην Ασία για να αυξηθεί η συμμετοχή των ΗΠΑ στην ταχύτερα αναπτυσσόμενη αγορά στον κόσμο. Δεν είχαν συνειδητοποιήσει τότε ότι οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής σκόπευαν να παρασύρουν τη Ρωσία σε έναν αιματηρό χερσαίο πόλεμο στην Ουκρανία για να «αδυνατίσουν» τη Ρωσία, ώστε η Ουάσιγκτον να μπορέσει να επεκτείνει τις στρατιωτικές της βάσεις σε όλη την ευρασιατική ξηρά, χωρίς να συναντήσει καμία αντίθεση. Ούτε προέβλεψε κανείς πόσο μακριά θα έφτανε η Ουάσιγκτον για να προκαλέσει, να απομονώσει και να δαιμονοποιήσει τη Ρωσία με τον ρητό σκοπό να καθαιρέσει τους πολιτικούς ηγέτες της και να χωρίσει τη χώρα σε πολλαπλές οντότητες. Εδώ είναι η Χίλαρι που παρουσιάζει την υπόθεση το 2011: να απομονώσει και να δαιμονοποιήσει τη Ρωσία με ρητό σκοπό την καθαίρεση των πολιτικών της ηγετών και τη διαίρεση της χώρας σε πολλαπλές οντότητες. Εδώ είναι η Χίλαρι που παρουσιάζει την υπόθεση το 2011: να απομονώσει και να δαιμονοποιήσει τη Ρωσία με ρητό σκοπό την καθαίρεση των πολιτικών της ηγετών και τη διαίρεση της χώρας σε πολλαπλές οντότητες. Εδώ είναι η Χίλαρι που παρουσιάζει την υπόθεση το 2011:
«Η αξιοποίηση της ανάπτυξης και του δυναμισμού της Ασίας βρίσκεται στο επίκεντρο των αμερικανικών οικονομικών και στρατηγικών συμφερόντων (…) Οι ανοιχτές αγορές στην Ασία παρέχουν στις Ηνωμένες Πολιτείες άνευ προηγουμένου ευκαιρίες για επενδύσεις, εμπόριο και πρόσβαση σε προηγμένες τεχνολογίες. (…) Οι αμερικανικές εταιρείες (πρέπει) να αξιοποιήσουν την τεράστια και αυξανόμενη καταναλωτική βάση της Ασίας. …
Η περιοχή παράγει ήδη περισσότερο από το ήμισυ της παγκόσμιας παραγωγής και σχεδόν το ήμισυ του παγκόσμιου εμπορίου. (…) Αναζητούμε ευκαιρίες για να κάνουμε ακόμη περισσότερες επιχειρήσεις στην Ασία (…) και ευκαιρίες για επενδύσεις στις δυναμικές αγορές της Ασίας”6 .
Μια προσεκτική ανάγνωση της ομιλίας του Κλίντον και η εξέταση του δόγματος Wolfowitz θα βοηθήσει ακόμα και τον πιο αμυδρό αναγνώστη να βγάλει προφανή συμπεράσματα για την τρέχουσα σύγκρουση στην Ουκρανία, η οποία δεν έχει σχεδόν καμία σχέση με τη λεγόμενη «ρωσική επιθετικότητα». να κάνει με το σχέδιο της Ουάσιγκτον να προβάλει ισχύ στην Ασία, να ελέγξει τα τεράστια αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου της Ρωσίας, να περικυκλώσει την Κίνα με στρατιωτικές βάσεις και να εδραιώσει την κυριαρχία των ΗΠΑ στο επίκεντρο της πιο επιτυχημένης αγοράς αυτού του αιώνα. Εδώ είναι πάλι ο Πούτιν:
«Για να απελευθερωθούν από την τελευταία σταγόνα των προκλήσεων, πρέπει να διαλύσουν τη Ρωσία και άλλα κράτη που επιλέγουν έναν κυρίαρχο δρόμο ανάπτυξης, με κάθε κόστος, ώστε να μπορούν να λεηλατήσουν περαιτέρω τον πλούτο άλλων εθνών και να τον χρησιμοποιήσουν για να κλείσουν τις τρύπες τους. . Εάν αυτό δεν συμβεί, δεν μπορώ να αποκλείσω ότι προσπαθούν να πυροδοτήσουν μια κατάρρευση σε όλο το σύστημα, και κατηγορούν για όλα αυτή την κατάρρευση ή, Θεός φυλάξοι, αποφασίζουν να χρησιμοποιήσουν την παλιά φόρμουλα της οικονομικής ανάπτυξης μέσω πολέμου. »
Αμερικανοί ειδικοί εξωτερικής πολιτικής προωθούν ξεδιάντροπα θεωρίες που απειλούν να πυροδοτήσουν μια άμεση στρατιωτική αντιπαράθεση με τη Ρωσία που θα μπορούσε να καταλήξει σε μια πυρηνική ανταλλαγή. Ένα πρόσφατο «δικτυακό σεμινάριο για μέλη του Κογκρέσου» που πραγματοποιήθηκε στις 23 Ιουνίου με τον τίτλο «Αποαποικιοποίηση της Ρωσίας», που διοργανώθηκε από στελέχη της CIA και δεξιούς εθνικιστές από την Ουκρανία και τον Καύκασο, υποστήριξε ουσιαστικά ότι η Ρωσία ήταν μια αποικιακή αυτοκρατορία που επρόκειτο να διαλυθεί. την υποστήριξη της Ουάσιγκτον. (WSWS) Ο συγγραφέας διερευνά γιατί ορισμένοι ειδικοί θέλουν να αποκαλούν τη Ρωσία «ιμπεριαλιστική»; Ένα άρθρο του WSWS εξηγεί γιατί:
«Ο ισχυρισμός ότι η Ρωσία είναι «ιμπεριαλιστική» εκπληρώνει μια ουσιαστική πολιτική λειτουργία: Παρέχει πολιτική κάλυψη για την ιμπεριαλιστική επίθεση κατά της Ρωσίας και για τους πολεμικούς στόχους των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων…. Αυτή τη στρατηγική καλύπτει η ψευδο-φιλοΝΑΤΟϊκή αριστερά τις κραυγές του για τον «ρωσικό ιμπεριαλισμό». Η προώθηση εθνικιστικών, περιφερειακών και εθνοτικών εντάσεων υπήρξε βασικό στοιχείο της ιμπεριαλιστικής πολεμικής πολιτικής για δεκαετίες. …
Μέσω ενός συνδυασμού επέκτασης του ΝΑΤΟ, πραξικοπημάτων στα σύνορά του και στρατιωτικών επεμβάσεων σε χώρες συμμαχικές με τη Ρωσία και την Κίνα, οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις έχουν περικυκλώσει συστηματικά και αμείλικτα τη Ρωσία. …
Πράγματι, αν εξετάσει κανείς την ιστορία των πολέμων που διεξήγαγε ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός τα τελευταία τριάντα χρόνια, ο συνεχιζόμενος πόλεμος για τον διαμελισμό της Ρωσίας και της Κίνας εμφανίζεται ως ένα βάναυσο μοιραίο. Παρά την επανένταξή τους στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα, οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις είχαν απαγορευθεί από τα κυρίαρχα ολιγαρχικά καθεστώτα να λεηλατήσουν απευθείας τους τεράστιους πόρους αυτών των χωρών. Ανταγωνιζόμενοι μεταξύ τους για αυτούς τους πόρους και οδηγούμενοι από δύσκολες εσωτερικές κρίσεις, είναι πλέον αποφασισμένοι να το αλλάξουν αυτό. …
Το σχέδιο ψηφίσματος περιγράφει τους θεμελιώδεις στόχους του αμερικανικού πολέμου κατά της Ρωσίας ως εξής: «η απομάκρυνση του σημερινού καθεστώτος της Ρωσίας, η αντικατάστασή του από μια μαριονέτα ελεγχόμενη από τους Αμερικανούς και η διάλυση της ίδιας της Ρωσίας - στο λεγόμενο « αποαποικιοποίηση της Ρωσίας» – σε μια ντουζίνα ή περισσότερα ανίσχυρα νησιωτικά κράτη των οποίων οι πολύτιμοι πόροι θα ανήκουν και θα εκμεταλλεύονται το αμερικανικό και ευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο». Αυτό το απόσπασμα είναι κεντρικό για την κατανόηση τόσο της συνεχιζόμενης σύγκρουσης όσο και της πολιτικής της ψευδοαριστεράς υπέρ του ΝΑΤΟ και της επιμονής τους να βλέπουν τη Ρωσία ως «ιμπεριαλιστική χώρα».7 .
Όπως μπορείτε να δείτε, τα μέλη της ελίτ του κατεστημένου εξωτερικής πολιτικής αναζητούν απεγνωσμένα νέες και πιο επιτακτικές δικαιολογίες για μια αντιπαράθεση με τη Ρωσία, της οποίας ο τελικός στόχος είναι να κατακερματίσει τη χώρα ανοίγοντας το δρόμο για στρατηγική επανεξισορρόπηση ή τον άξονα της Ουάσιγκτον. Πριν από είκοσι χρόνια, υπό την κυβέρνηση Μπους, οι πολιτικοί δεν ήταν τόσο προσεκτικοί στις απόψεις τους για τη Ρωσία. Ο πρώην αντιπρόεδρος Ντικ Τσένι, για παράδειγμα, δεν έκανε καμία προσπάθεια να κρύψει την απόλυτη περιφρόνησή του για τη Ρωσία και ήταν εκπληκτικά ειλικρινής για τις πολιτικές που υποστήριζε. Δείτε αυτό το απόσπασμα από ένα άρθρο του Ben Norton:
«Ο πρώην αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Ντικ Τσένι, ένας από τους κύριους αρχιτέκτονες του πολέμου στο Ιράκ, όχι μόνο ήθελε να διαλύσει τη Σοβιετική Ένωση. ήθελε επίσης να διαλύσει την ίδια τη Ρωσία, για να την αποτρέψει από το να γίνει ξανά μεγάλη πολιτική δύναμη….. Ο πρώην υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ Ρόμπερτ Γκέιτς έγραψε: «Όταν η Σοβιετική Ένωση κατέρρευσε στα τέλη του 1991, ο Ντικ ήθελε να δει το διάλυση όχι μόνο της Σοβιετικής Ένωσης και της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, αλλά και της ίδιας της Ρωσίας, ώστε να μην αποτελέσει ποτέ ξανά απειλή». …
Το γεγονός ότι μια προσωπικότητα επικεφαλής της αμερικανικής κυβέρνησης επιδίωξε, όχι τόσο κρυφά, να διαλύσει οριστικά τη Ρωσία ως χώρα και το κατέστησε σαφές σε συναδέλφους όπως ο Ρόμπερτ Γκέιτς, εξηγεί εν μέρει την επιθετική πολιτική που υιοθέτησε η Ουάσιγκτον έναντι της Ρωσικής Ομοσπονδίας από τότε που την ανατροπή της ΕΣΣΔ. …
Η πραγματικότητα είναι ότι η αμερικανική αυτοκρατορία απλά δεν θα επιτρέψει ποτέ στη Ρωσία να αμφισβητήσει τη μονομερή κυριαρχία της στην Ευρασία, παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση στη Μόσχα έχει αποκαταστήσει τον καπιταλισμό. Γι' αυτό δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι η Ουάσιγκτον αγνόησε εντελώς τις ανησυχίες της Ρωσίας για την ασφάλεια, αθέτοντας την υπόσχεσή της να μην επεκτείνει το ΝΑΤΟ «μία ίντσα ανατολικά» μετά την επανένωση της Γερμανίας, περικυκλώνοντας τη Μόσχα με στρατιωτικοποιημένους αντιπάλους που τείνουν να την αποσταθεροποιήσουν. …
Οι ρωσικές υπηρεσίες ασφαλείας δημοσίευσαν στοιχεία ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες υποστήριξαν τους Τσετσένους αυτονομιστές στους πολέμους τους εναντίον της ρωσικής κεντρικής κυβέρνησης. Ο Βρετανός ακαδημαϊκός John Laughland τόνισε σε ένα άρθρο του 2004 στην The Guardian με τίτλο «Αμερικανοί φίλοι των Τσετσένων» ότι αρκετοί Τσετσένοι αποσχιστές ηγέτες ζούσαν στη Δύση και μάλιστα λάμβαναν επιδοτήσεις από την κυβέρνηση των ΗΠΑ. Ο Laughland σημείωσε ότι η μεγαλύτερη τσετσενική αποσχιστική ομάδα με έδρα τις ΗΠΑ, η Αμερικανική Επιτροπή για την Ειρήνη στην Τσετσενία (ACPC), έχει μεταξύ των μελών της «μια λίστα με τους πιο εξέχοντες νεοσυντηρητικούς που υποστηρίζουν με πολύ ενθουσιασμό τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας»:
Ανάμεσά τους ο Ρίτσαρντ Περλ, ο διάσημος σύμβουλος του Πενταγώνου, ο Έλιοτ Άμπραμς, διάσημος για την εμπλοκή του στην υπόθεση Ιράν-Κόντρα, ο Κένεθ Άντελμαν, ο πρώην Αμερικανός πρεσβευτής στα Ηνωμένα Έθνη που ενθάρρυνε την εισβολή στο Ιράκ προβλέποντας ότι θα ήταν «μια περπατήστε στο πάρκο», Midge Decter, βιογράφος του Donald Rumsfeld και διευθυντής της δεξιάς οργάνωσης Heritage Foundation, Frank Gaffney, του μιλιταριστικού Κέντρου για την Πολιτική Ασφαλείας. Bruce Jackson, πρώην αξιωματικός των αμερικανικών στρατιωτικών πληροφοριών και πρώην αντιπρόεδρος της Lockheed Martin, τώρα πρόεδρος της Επιτροπής των ΗΠΑ για το ΝΑΤΟ. Michael Ledeen του American Enterprise Institute, πρώην θαυμαστής του ιταλικού φασισμού και τώρα κορυφαίος υπέρμαχος της αλλαγής καθεστώτος στο Ιράν. και R. James Woolsey, πρώην διευθυντής της CIA, ο οποίος είναι κορυφαίος υποστηρικτής των σχεδίων του Τζορτζ Μπους να αναδιαμορφώσει τον μουσουλμανικό κόσμο με τρόπο ευνοϊκό για τις Ηνωμένες Πολιτείες. …
Το γεγονός ότι οι ακροδεξιοί σαλαφιστές τζιχαντιστές αποτελούσαν ένα σημαντικό ποσοστό της εξέγερσης της Τσετσενίας δεν ενόχλησε αυτούς τους αντιμουσουλμάνους νεοσυντηρητικούς – όπως και οι ισλαμοφοβικοί βετεράνοι του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας» δεν είχαν κανένα πρόβλημα να υποστηρίξουν εξτρεμιστές τακφιρί ισλαμιστές στις επόμενες ΗΠΑ πολέμους στη Συρία και τη Λιβύη. …
Η Βικτόρια Νούλαντ, η τρίτη πιο ισχυρή αξιωματούχος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ στην κυβέρνηση Τζο Μπάιντεν, υπηρέτησε ως κορυφαία αναπληρώτρια σύμβουλος εξωτερικής πολιτικής του Αντιπροέδρου Τσένι από το 2003 έως το 2005. (Βοήθησε επίσης στη χρηματοδότηση του βίαιου πραξικοπήματος στην Ουκρανία το 2014 που ανέτρεψε τη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση ). Όπως ο μέντοράς της Τσένι, η Νούλαντ είναι μια σκληροπυρηνική νεοσυντηρητική. Το γεγονός ότι είναι Ρεπουμπλικανός και ότι εργάζεται κυρίως σε Δημοκρατικές διοικήσεις είναι άσχετο. Αυτή η γερακινή συναίνεση εξωτερικής πολιτικής είναι εντελώς δικομματική. …
Η Nuland (πρώην δικομματική μέλος του διοικητικού συμβουλίου της NED) είναι επίσης παντρεμένη με τον Robert Kagan, προστάτη του νεοσυντηρητισμού και συνιδρυτή του Project for the New American Century - το φιλόξενο σπίτι των νεοσυντηρητικών στην Ουάσιγκτον, όπου εργάστηκε μαζί με τους Cheney, Donald Rumsfeld, Paul Wolfowitz. και άλλα ανώτερα στελέχη της κυβέρνησης Μπους. Ο Κάγκαν ήταν ισόβιος Ρεπουμπλικανός, αλλά το 2016 προσχώρησε στους Δημοκρατικούς και έκανε ανοιχτή εκστρατεία υπέρ της Χίλαρι Κλίντον για την προεδρία.8 .
Η αμερικανική εξωτερική πολιτική βρίσκεται πλέον αποκλειστικά στα χέρια μιας μικρής ομάδας νεοσυντηρητικών εξτρεμιστών που απορρίπτουν κατηγορηματικά τη διπλωματία και πιστεύουν ειλικρινά ότι τα στρατηγικά συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών μπορούν να επιτευχθούν μόνο μέσω στρατιωτικής σύγκρουσης με τη Ρωσία. Τούτου λεχθέντος, μπορούμε να πούμε με κάποιο βαθμό βεβαιότητας ότι τα πράγματα θα χειροτερέψουν πριν βελτιωθούν.
To Mytilenepress είναι το μοναδικό ελεύθερο ιστολόγιο σε όλο το Αιγαίο και την Θράκη. Αυτό φαίνεται από την θεματολογία στα εθνικά θέματα, τις γεωστρατηγικές αναλύσεις, την υγεία τις διεθνείς εξελίξεις και τα άρθρα ειδικής παιδείας. Τα άρθρα αυτά δεν υπάρχουν σε καμία άλλη ιστοσελίδα, από τις προαναφερόμενες περιοχές.
Στην πιο κρίσιμη ιστορικά στιγμή για τον Ελληνισμό εάν θέλετε να συνεχιστεί η προσπάθεια μας, υποστηρίξετε με τρεις συγκεκριμένους τρόπους. Διαβάστε εδώ τους τρόπους υποστηρίξεως (mytilenepress). Aπαγορεύεται η αναδημοσίευση πλην των τεσσάρων πρώτων παραγράφων με ενεργό λίνκ.
πηγή: The Unz Review
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου